Սիրանուշ Աղաջանյան «Հղումներ»

«Կոլաժը ինքնաբացահայտման և կատարելագործման հավերժական ճանապարհի մի մասն է ՝ մտքի թռիչք փիլիսոփայության և քաղաքակրթության միջով…ամփոփված ինքնատիպ եզրագծերի «ծվատվածության» մեջ:» Ռոբերտ Մադերվելլ
Հղումներ՝
Կոլաժի տեխնիկան՝ առարկաների կամ դրանց մասերի սոսնձումը թղթին, տարիներ շարունակ արվեստագետների ուշադրությունն է վայելում ՝ շնորհիվ իր անմիջականության և հինն ու ծանոթը նորովի վերաիմաստավորելու հատկության: Այն հանդիսանում է կերպարվեստի տեխնիկաներից մեկը, որը հաճախ կիրառվում է նոր ամբողջականություններ ստեղծելիս՝ «վերամշակելով» օգտագործված կամ ամբողջովին վնասված տարրեր, թղթի կտորտանքներ, ժապավեններ և նույնիսկ արվեստի այլ գործերի հին, վնասված մասեր: Գեղագիտական «գեղեցկության» ստեղծումից զատ, արվեստագետները դիմում են կոլաժի տեխնիկային, որպեսզի ակնարկային և արտահայտիչ կերպով, վավերացնեն կամ արձագանքեն արժեքների և նախապատվությունների մշտական փոփոխություններին, որոնք ընդունվում կամ մերժվում են հասարակության կողմից:
Վավերացման այս ոճը և անցյալի վերարժևորումը հատուկ են Սիրանուշ Աղաջանյանի գործերին:
Առարկաների հատվածները, որ օգտագործում է Սիրանուշն իր արվեստում, հաճախ պահպանում են իրենց նախնական ձևն ու «ինքնության» մասնիկները: Սա ոչ միայն անմիջապես ճանաչելի է դարձնում դրանք, այլ նաև վերականգնման հնարավորություն է «առաջարկում»: Թեև, պատկերի ամբողջականության վերականգնումը հավիտենական երազ է, իսկ այս տարրերի՝ կոլաժում համակցման միակ նշանակությունը հղումն է դեպի կորցվածը:
Սիրանուշի կոլաժները visual (տեսողական) տիեզերքներ են, որտեղ տարբեր աշխարհներից առանձնացված մասնիկները միավորվել և ստեղծում են նոր իրականը: Այս մասնիկներն անկախ տարրեր չեն, սրանք արվեստագետի զգացմունքային ճամփորդության նկարագիրն են՝ անձնական փոփոխության և գեղարվեստական զարգացման գործընթացի միջոցով:
Սրանք Հղումներ են արվեստագետի անցյալի:
Թարգմանություն ՝ Ն.Թամամյան
------------------------------
"Collage is part of a perpetual voyage of self-discovery and refinement – an intellectual grand tour through philosophies and civilizations...distilled in the “tearingness” of original edges.” Robert Motherwel
The References:
The technique of collage - glueing to a piece of paper objects and their parts - remains popular through hundreds of years due to its immediacy and inherent nature to reinvent the familiar into something new. It is one of the favourite artistic practices that is often used to design the new patterns by ‘recycling’ the consumed or completely destroyed elements, scraps of paper cutouts, ribbons, even portions of other old or damaged artworks. Apart from the creation of aesthetic ‘beauty’ the artists make collages to track in a sketchy and expressive way permanent changes of values and priorities that society accepts or rejects.
This validating style and refactoring of past are specific to the works of Siranush Aghajanyan.
Unlike many artists the parts of objects that Siranush uses in her art keep their original shapes and bits of ‘identity’. This not only makes them instantly recognisable but even suggests the possibility of recovery. However, this is an everlasting dream and the only meaning of these parts integrated into a collage is being the reference to the lost.
Siranush’s collages are visual universes where pieces separated from different worlds meet to manifest the new real. These pieces are not independent elements - they are the captions of her emotional journey through the process of personal change and artistic development.
They are The References to artist’s past.
Exhibition Curator I. Kholodova