Դերդո մայրիկը և ընկուզենին / Mother Derdo and the walnut tree. Golden Apricot

Դերդո մայրիկը 70-ամյա հայ կին է, որն ապրում է Ստամբուլում և Բիթլիսում երեխաների ու թոռների հետ: Ծնվել է գյուղում՝ Արևելյան Թուրքիայի Բիթլիս գավառում (Բիթլիսը Օսմանյան կայսրության կարևոր հայկական քաղաքներից էր): Դերդոյի քույր-եղբայրներն ու անգամ հայրը 1915-ից հետո կրոնափոխ են եղել ու մահմեդական դարձել, բայց Դերդոն դիմադրել է ու մնացել քրիստոնյա: Երբ Դերդո մայրիկն ամուսնու և ութ երեխաների հետ մնացել էր Բիթլիսում՝ զբաղվելով գյուղատնտեսությամբ ու անասնապահությամբ, գյուղի ղեկավարները շարունակ նեղում էին նրա ընտանիքին ու սպառնում: Մի օր էլ, երբ Դերդոն երեխաների հետ աշխատում էր դաշտում, ամուսնուն սպանեցին գյուղում: Նրա մահից հետո անգամ Դերդո մայրիկը սպառնալիքներ էր ստանում և ստիպված էր երեխաների հետ փախչել: 1976-ին նրանք գնացին Ստամբուլ՝ առաջին տարիներն անցկացնելով խիստ դժվարին պայմաններում: Դերդո մայրիկը դատի տվեց գյուղի ղեկավարներին, որպեսզի վերադարձնի իրենից յուրացրած հողերը: Ինը տարի անց նա շահեց դատն ու վերադարձավ գյուղի իր տունը: Այսօր՝ նույնիսկ այդ բոլոր տառապանքներից ու դեպքերից հետո, Դերդոն չի հրաժարվում գյուղ գնալուց և ամեն ամառ երկու ամիս անցկացնում է այնտեղ. իրեն մնացած մի փոքրիկ հողակտորի ծառերից ընկույզ է հավաքում, իսկ հետո վերադառնում Ստամբուլ:

Derdo Ana is a 70 year old Armenian woman who lives in Istanbul and Bitlis with her children and grandchildren. She was born in a village in the province of Bitlis, in the East of Turkey (an important Armenian city during the Ottoman Empire). Derdo's siblings and even her father converted to Islam to after 1915, but Derdo resisted to remain as Christian. When Mother Derdo was staying with her husband and 8 children in Bitlis, living on agriculture and stock breeding, her family was continuously harassed and threatened by the village headmen. One day, her husband was murdered in the village while she was away working in the fields with her children. Nonetheless, Derdo Ana and her children kept to be threatened even after her husband's death, and was thus forced to run away with her children: they all came to Istanbul in 1976, spending their first years living in very difficult conditions. Mother Derdo sued the village headmen in order to get back their stolen fields: after 9 years she won her case and she returned to her home in the
village. Today, even after all these sufferings and incidents, Derdo can't give up going to her village: every summer, she goes there just for two months, picks up the walnuts from the little piece of land that is left to her, and then comes back to Istanbul.