ԱՆՑՈՒՄ
«Անցում» վավերագրական ֆիլմը շնչակտուր հետապնդում է [պատահական/ ոչ պատահական սկզբունքով ընտրված] ջահելությանը՝ Ժոռին, Արտակին ու Սաշկային, որը պարապ ֆրֆռում է հետհեղափոխական Հայաստանում՝ ջանալով նոր իմաստ հայթայթել։
Նոր Հայաստանն ասում է՝ ուղղակի արա, վերցրու և արա։ Ի՜նչ հեշտ է ասելը. արվո՞ղ է, հա՛, բայց ո՞նց։ Բարիկադների մյուս կողմում, շքերթի վերջում, հանկարծ հասկանում ենք, որ մենակ բողոքել ու դեմ լինել գիտենք։
Մեր «հերոսները» մի կողմ են գցում հին զենքերը, բայց նոր գործիքները դեռ հորինված չեն: Մի մասն ապակենտրոնացվում է, ճգնում է տանը, մի մասն էլ խառնվում է ամեն բանի մեջ։ Ոմանք՝ քարերի տակ մտած, կաշի են փոխում ու նոր պոչ են աճեցնում, ոմանք էլ՝ գլուխները կախ, անում են իրենց գործը։
Բայց բոլորը միաձայն իրենց ձայնն են փնտրում քաոտիկ կերպարանափոխության մեջ։