Ոսկե Ծիրան: Հովվերգություն

Թբիլիսիից երաժիշտերը գալիս են գյուղ հանգստանալու և փորձերով զբաղվելու: Նրանք խաղում են բնության գրկում, մինչ գյուղացիները շարունակում են իրենց կյանքը: Սյուժեում գրեթե չկան շրջադարձեր և ոլորաններ: Ֆիլմը կարող է ընկալվել որպես էսքիզ կամ զուտ գաղափար: «Տարբեր աշխարհների» մարդանց մեկուսացվածության գաղափարը… Նրանք համագոյակցում են, բացեբաց չեն մարտնչում, բայց և չեն հասանում և ընդունում միմյանց: Սակայն այդ ժամանակավոր հարևանությունը նրանց հոգիներում փոխում է ինչ-որ բան, թեկուզև քչերի և գրեթե աննկատելի: